مسعود در نوزدهم ماه مبارک رمضان در سال 1342 هـ . ش به دنيا آمد. او تک پسر خانواده‌ي آخوندي بود و مادر خيلي به او علاقه داشت. 17 سالش بود که جنگ شروع شد. معطّل نکرد؛ با وجودي که درسش از همه بهتر بود، راهي جبهه شد. هم درس مي‌خواند، هم مي‌جنگيد. سال 1361 ديپلم گرفت. همان سال در دانشگاه صنعتي در رشته‌ي مکانيک پذيرفته شد.
زکاوت و تيزهوشي‌اش مايه تعجب همه‌ي استادان بود؛ همان‌طور‌که در ميدان جنگ تعجب همه را برانگيخته بود. وقتي لباس سبز سپاه‌پاسداران را بر تن کرد، دل از همه‌ي تعلّقات بريد. يک بار در سال 1361 به شدت مجروح شد اما اين جراحت پاهاي او را براي مبارزه با دشمن سست نکرد.
آخوندي در عمليات‌هاي بسياري حضور داشت و سرانجام نيز برات حضور در جمع عاشوراييان را در عمليات کربلاي 5 گرفت. بيستم دي‌ماه سال 1365، شلمچه و رعناقامت 23 ساله‌ي استان اصفهان و رفتنش چه آتشي در دل مادر انداخت که شعله‌اش هيچ‌گاه خاموش نشد.
حالا گلزار شهداي اصفهان ميزبان اوست؛ ميزبان او و گام‌هاي خسته‌ي مادري پير که هنوز هفته‌اي 5 روز کنار مزار او مي‌نشيند و برايش درد دل مي‌کند.